? #شوق_زیارت
یک شب دلم بهانه ی کرب و بلا گرفت
قلبم شکست و دور و برش را خدا گرفت
پس پا شدم به نیت روضه که ناگهان
دیدم بهشت آمد و دست مرا گرفت
ای زائری که می روی آهسته تر برو
شوق زیارت بانو مرا هم فرا گرفت
?????
انگار کسی در نظرت غیر خـدا نیست
این مرحـله را غیر امام الشّهدا نیست
آئیـنه‌تر از روی تـو خـورشیـد نـدیـده
این روی برافروخته جز رنگ خدا نیست
آرامِ دلم، خیمه به هم ریخته بـی تو
برگرد که بعد از تو مرا غیر بلا نیست
با این همـه لشگـر چه کنی ای گـل زهـرا
این دشت به جز نیزه و شمشیر بلا نیست
دستـی بـه دلـم گـر بـنـهـی زنـده بـمانـم
ورنه پس از این چاره به جز مرگ مرا نیست
هـرچنـد که دل داده‌ای ای ماه به رفتـن
والله که جـز ماندن تو حاجت ما نیست
ای کـاش کـه انـگشتـر تـو زود درآیـد
در سنّـت غـارتگـر انگـشت حیا نیست
??
عاشورای حسینی؛
شهادت حضرت اباعبدالله الحسین (ع) و یاران باوفای ایشان تعزیت باد.
? #بهترین_سخن (آیات الحسین علیه السلام)
? رمز حادثه‌ی عظیمِ عاشورا در قرآن
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ كهيعص
سوره‌ی مبارکه‌ی مریم، آیه‌ی۱
☑️ روایتى است که این حروف مقطعه را به داستان قیام امام حسین علیه‌السلام در کربلا تفسیر کرده است:
✓ کاف اشاره به کربلا
✓ هاء اشاره به هلاک خاندان پیامبر صلى الله علیه وآله
✓ و یاء به یزید لعنة‌الله‌علیه
✓ و عین به مسأله عطش
✓ و صاد به صبر و استقامت حسین علیه‌السلام و یاران جانبازش…
? تفسیر نمونه
#صلی_الله_علیک_یا_أباعبدالحسین
???
?آیا سر حضرت ابوالفضل به کوفه و سپس شام همراه اسیران بردند؟
✍️پاسخ:
✅آنچه از منابع روایی به‌دست می‌آید این است که؛ سرهای مقدس شهدای کربلا به همراه سر مقدس امام حسین(ع) به کوفه نزد ابن زیاد، سپس به شام نزد یزید بردند. از این‌رو؛ سر مقدس حضرت عباس بن علی(ع) نیز همراه سرهای شهدا بوده است. هر چند در این منابع به طور صریح نامی از حضرت عباس(ع) و دیگر شهدا برده نشده است. در این‌جا نمونه‌هایی از عبارات ذکر می‌شود.
?۱. ابن جریر طبری (متوفای ۳۱۰): «عمر بن سعد دستور داد سرهاى دیگر یاران حسین بن علی را جدا کنند و آنها هفتاد و دو سر بود».[۱]
?۲. شیخ مفید (متوفّای ۴۱۳ق): «و عمر بن سعد در همان روز که روز عاشورا بود سر مقدس حسین(ع) را با خولى بن یزید اصبحى و حمید بن مسلم ازدى به سوى عبید اللَّه بن زیاد فرستاد و دستور داد سرهاى مقدس دیگر از یاران و جوانان بنی هاشم را جدا کنند و آنها هفتاد و دو سر بود و آنها را با شمر بن ذى الجوشن و قیس بن اشعث و عمر بن حجاج روانه کوفه کرد».[۲]
?۳. سید ابن طاوس (متوفّای ۶۶۴ق) می‌گوید: «روایت شده است که؛ سرهاى یاران حسین که هفتاد و هشت سر بود، قبائل عرب به منظور تقرب به دربار عبید الله بن زیاد و یزید بن معاویه میان خود قسمت کردند».[۳]
?4. عماد طبری (متوفّای قرن هفتم) می‌نویسد: «فصل: در احوال سر آن شهیدان مظلوم و آن، هفتاد و دو سر بودند. به دست شمر لعین و قیس بن الاشعث و عمرو بن الحجّاج بفرستادند و کودکان که با ایشان بودند».[۴]
?بنابراین، براساس منابع روایی؛ ابن سعد روز عاشورا بلافاصله سر مبارک امام حسین(ع) را براى ابن زیاد فرستاد و سپس به امر او سرهاى بقیه شهدا را از بدن‌ها جدا کردند و توسط شمر بن ذی‌الجوشن به کوفه فرستاد. و بعد از عمر بن سعد با لشکریانش از کربلا بیرون شد، گروهى از بنى اسد که در غاضریه ساکن بودند به کربلا آمدند و جسد حضرت سید الشهداء و باقى شهدا را دفن کردند.[۵]
?رهبر معظم انقلاب:
? در زیارات و کلماتی که از ائمه علیهم‌السّلام راجع به اباالفضل العبّاس رسیده است، روی دو جمله تأکید شده است: یکی بصیرت، یکی وفا. بصیرت اباالفضل العبّاس کجاست؟ همه یاران حسینی، صاحبان بصیرت بودند؛ اما او بصیرت را بیشتر نشان داد. در روز تاسوعا، مثل امروز عصری، وقتی که فرصتی پیدا شد که او خود را از این بلا نجات دهد؛ یعنی آمدند به او پیشنهاد تسلیم و امان‌نامه کردند و گفتند ما تو را امان می‌دهیم؛ چنان برخورد جوانمردانه‌ای کرد که دشمن را پشیمان نمود. گفت: من از حسین جدا شوم!؟ وای بر شما! اف بر شما و امان‌نامه شم.