▫️بیماری وسیه‌ای برای کم شدن گناهان▫️
✸ یک حدیث از نهج البلاغه:
حضرت امیر مؤمنان امام علی علیه‌السلام
به عیادت یکی از اصحابشان که مریض بود
رفتند، یه خرده اون مریض ناله کرد
حضرت او را موعظه کردند و فرمودند:
«جَعَلَ اللهُ ما کانَ مِن شَکْواکَ حَطّاً لِسَیِّئاتِکَ»
خداوند بیماری تو را وسیله کاستن
گناهانت قرار داده است
✸ بعد حضرت او را دلداری دادند و فرمودند:
«فَاِنَّ الْمَرَضٌ لا اَجْرَ فیهِ وَلٰکِنَّهُ یَحُطُّ السَّیِّئاتِ
وَ یَحُطُّهَا حَتَّ الْاَوْرَاقِ»
مریضی و بیماری پاداشی ندارد
اما از بین برنده گناهان است
برای مریضی به انسان پاداش نمی‌دهند
اما فایده‌اش این است که گناهان را
از بین می‌برد همانطور که باد پائیزی
برگ درختان را می‌ریزاند
مریضی هم باعث ریختن گناهان می‌شود
✸ به همین دلیل وقتی انسان از بستر
بیماری برمی‌خیزد یک نورانیتی دارد
چون گناهش آمرزیده شده نورانی شده
و باید از این به بعد حواسش را جمع کند
که دیگر گناه نکند
✸ پس تب و لزری که انسان می‌کند
کفاره گناهانش است البته ریزش گناهان
در حالت مریضی برای انسان‌های خوب است
و الا کسانی که نماز نمی‌خوانند
و روزه نمی‌گیرند و تقوا ندارند
مرض برای آنها فایده‌ای ندارد
بیماری برای آنها عذاب است
✸ اما برای اولیای خدا بیماری خوب است
اگر انسان بیمار نشود یک حالت غرور
در او پیدا می‌شود بنابراین مریضی و بیماری
برای رفع غرور آدم خوب است
بد نیست آدم گاهی مریض شود
پس اگر یک وقت مریض شدید شِکوه نکنید
✸ من در تفسیر شیخ ابوالفتوح راضی
دیدم که یکی از اولیای خدا سی سال
مریض بود و در بستر خوابیده بود
به عیادت او آمدند و پرسیدند:
می‌خواهی خوب بشوی؟
یا می‌خواهی خوب نشوی و بمیری؟
او در پاسخ گفت:
«هر چه خدا بخواهد»
✸ شکایت ابداً از او ندیدند
خیلی حرف است که آدم سی سال
بستری باشد و شکایتی نکند
✍منبع:
?کتاب بدیع‌الحکمة حکمت ۱۴
از مواعظ آیت الله مجتهدی تهرانی (ره)
°❀°▪️°❀°▪️°❀°▪️°❀°
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــ