امام
قال الصّادق علیه السلام:
اَللَّهُمَ … فَارْحَمْ تِلْکَ الوُجُوهَ اَلتَِّی غَیَّرَتهَا اَلشَّمسُ وَ ارحَم تِلکَ الخُدُودَ اَلتَِّی تُقَلَّبُ عَلَی قَبرِ اَبِی عَبدِ اَللهِ عَلَیهِ السَّلاَمُ وَ ارحَم تِلکَ الاَعْیُنَ الَّتِى جَرَتْ دُمُوعُهَا رَحْمَةً لَنَا وَ ارْحَمْ تِلْکَ الْقُلُوبَ الَّتِى جَزِعَتْ وَ اِحْتَرَقَتْ لَنَا وَ ارحَم تِلکَ الصَّرخَهَ الَّتِی کَانَت لَنَا اَللَّهُمَ اِنِّی اَستَودِعُکَ تِلکَ الاَنفُسَ وَ تِلکَ الاَبدَانَ حَتَّی تُرَوِّیَهُم مِنَ الحَوضِ یَومَ العَطَش.
■■■
امام صادق(ع):
خدایا !… این چهره های آفتاب خورده و این گونه هایی را که بر قبر حسین علیه السلام نهاده می شود و این دیدگانی را که اشکهایش بخاطرمحبت به ما جارى می گردد و دلهایى را که برای ما بی تاب است و این ناله و شیون هایی را که بخاطر ماست، مورد رحمتت قرار بده .خدایا ! من این جانها وپیکرها را به تو می سپارم تا در آن روز تشنگی ( قیامت ) از حوض کوثر سیرابشان کنی.
مستدرک الوسائل، ج10،ص230