بامهدی ادرکنی

🅾 روایت عجیب عالم اهل سنت از مشاهدات خود در نجف اشرف در شب مبعث پیامبر اکرم «ص»

♦️ ابوعبدالله محمّد بن بطوطه که یکی از دانشمندان اهل سنت در سفرنامه خود معروف به <رحله ابن بطوطه> در بیان ورودش از مکّه معظّمه به نجف اشرف، روضه و قبر مبارک مولایمان امیرالمؤمنین (علیه السّلام) را ذکر نموده، و گفته است همه اهل این شهر رافضی هستند، و برای این روضه مبارکه کراماتی ظاهر شده: از جمله در شب 27 ماه رجب که نامش نزد اهل آنجا <لیله المحیا> [شب بیداری یا شب زندگانی] است، از عراقین [بصره و کوفه] و خراسان و شهرهای فارس، و روم، افراد شَل و فلج و زمین گیری را که حدود سی یا چهل نفر می شوند پس از عشا نزد ضریح مقدّس علی (علیه السّلام) می آورند، آنگاه مردم اجتماع می کنند، و به انتظار شفا یافتن و برخاستن آنان می مانند‼️

♦️گروهی از اجتماع کنندگان نماز می خوانند، و عده ای ذکر می گویند، و گروهی قرآن تلاوت می کنند، و بعضی هم به تماشای روضه ی مبارکه مشغول می شوند، تا آنکه نصف یا دوسوم از شب بگذرد، در این هنگام تمام مبتلایان و زمین گیران که محروم از حرکت بودند، از جای برمی خیزند درحالی که صحیح و تندرستند و نقصی در آنان نیست و می گویند:
لا إلَهَ اِلاَّ اللهُ (معبودی جز خدا نیست)،
مُحَمَّدٌ رَسولُ اللهِ(محمد فرستاده خداست)،
عَلِیٌّ وَلِیُّ اللهِ (علی ولیّ خداست)،
و این قضیه امری است مشهور و معروف❗️

♦️من (=ابن بطوطه) گرچه آن شب را در آن روضه در نیافتم، ولی از مردمان مورد اطمینان که بر گفتارشان اعتماد داشتم این قضایا را شنیدم

♦️و همچنین در مدرسه ای که مهمانخانه ی آن حضرت است، سه نفر زمین گیر را که قدرت بر حرکت نداشتند مشاهده کردم، یکی از مردمان روم، و دیگری از اهالی اصفهان، و سومی از مردم خراسان بود، از هر سه پرسیدم، چگونه شما درمان نیافته و در اینجا مانده اید؟ گفتند: ما شب بیست وهفتم رجب را درک نکردیم، اینجا مانده ایم تا شب بیست وهفتم سال آینده برسد، و شفای خود را بگیریم‼️

♦️به خاطر این شب، مردم زیادی از شهرها جمع می شوند، و بازار بزرگی به مدّت ده روز برپا می گردد.

در ادامه این نقل از ابن بطوطه، شیخ عباس قمی می‌گوید: مبادا این حکایت را دور از واقع بدانی، چه همانا معجزات و کراماتی که از این مَشاهد مشرّفه به ظهور رسیده، و به حدّ تواتر نقل شده بسیار زیادتر از آن است که در شمار آید.

♦️و در ماه شوال گذشته [نسبت به زمان نوشتن این قسمت از مفاتیح الجنان به وسیله ی مؤلّف بزرگوارش مرحوم محدّث قمی (رضی الله عنه)] سال هزار و سیصد و چهل و سه هجری قمری در حرم مطهّر حضرت ثامن الأئمه الهداه، و ضامن الامّه العصاه مولانا ابو الحسن علی بن موسی الرضا (صلوات الله علیه) ، سه زن که هر سه به علت بیماری فلج و مانند آن زمین گیر بودند، و علاجشان از توان پزشکان بیرون بود، شفا یافتند، و این معجزه از آن قبر مطهّر بر همه واضح و آشکار شد، همچون نمودار شدن خورشید در آسمان صاف و بی ابر، و باز شدن دروازه نجف به روی عربهای بادیه نشین، و شفا یافتن این سه زن به اندازه ای روشن بود، که برای مردم بیان شد، و دکترهایی که از بیماری آنان مطلّع بودند، با اینکه در امر مداوای آنان دقت بسیار داشتند، شفا یافتن معجزه گونه آنان را تصدیق کردند، و بعضی از آنها تصدیق خود را بر شفای آنان به صورت نوشته اعلام داشتند
منبع:مفاتیح‌الجنان

✍ خلاصه شب و روز 27 رجب را دست کم نگیریم که شب صدور معجزات اهلبیت عصمت و طهارت، خصوصا مولانا امیرالمومنین علی علیه السلام هست …

#بعثت نبی مکرم اسلام حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه و آله وسلم مبارک‌باد 🌷