بامهدی ادرکنی

🌺 تأملی در نهج البلاغه : 🌺

🍂 حکمت ١54:
الرَّاضِی بِفِعْلِ قَوْمٍ کَالدَّاخِلِ فِیهِ مَعَهُمْ، وَ عَلَى کُلِّ دَاخِلٍ فِی بَاطِلٍ إِثْمَانِ، إِثْمُ الْعَمَلِ بِهِ وَ إِثْمُ الرِّضَى بِه.

⚡️ ترجمه :
کسى که از اعمال قومى خشنود باشد، گویى خود در داخل کارهاى آنان بوده است.
و بر هرکس که در کار باطلی داخل شود، دو گناه باشد، یکى گناه آن کردار و یکى گناه خشنودى او به آن کار.

🔴 اگر انسان رفتار و عملکرد کسی را تایید کند، مثل این است که خود نیز در آن کار وارد شده و آن را انجام داده. (چه کار خوب و چه کار بد)

💥 حال اگر به عمل باطل و گناهی که دیگری انجام می‌دهد، راضی باشد، مانند این است که همان گناه را انجام داده. پس دو گناه برای او ثبت می شود: یکی گناه انجام آن عمل، و یکی گناه رضایت به آن عمل! 😱

❌ مثل قوم ثمود که بر اثر عذاب الهى از میان رفتند در حالى که ناقه ثمود را یک نفر کشت ولی چون دیگران به آن رضایت دادند خداوند همگى را عذاب کرد.

🍁 پس مراقب باشیم که چه رفتارهایی را تایید می کنیم!

#نهج_البلاغه