بامهدی ادرکنی

.
آیت الله شیخ محمدتقی شریعتمداری (رضوان‌الله‌علیه) :
.
در شماره 12 از دعای 22 صحیفه سجادیه (دعا در هنگام سختی و مشقت) دو چیز خواسته شده است:
یکی سلامتی از حسد و دیگری طلب فضل خدا در کمالی که مورد حسد میگردد و پایه‌ی این دو مطلب، یک چیز است و آن این است که انسان بداند که هر کمالی که در هرکس دیده میشود از ناحیه‌ی خدا است نه شخص صاحب کمال.پس حسد ورزیدن (یعنی آرزوی زوال نعمت از محسود)، معارضه‌ی با تقدیر الهی است و آنچه شایسته است،غبطه است و آن طلب مثل کمال محسود یا افضل از آن از خدا است‌‌.
.
مرحوم سید شارح (قدس‌سره) از کتاب الذریعه راغب نقل کرده است:《اگر آدمی در مورد خیری که در دیگری می‌بیند، آرزو کند که کاش او هم مثل آن خیر را داشت، این غبطه است و اگر علاوه بر این آرزو،کوشش در رسیدن به آن خیر هم بکند منافسه است و این هر دو پسندیده است ولی اگر کوشش در زوال نعمت صاحب کمال کند،حسد بوده و مذموم است.در روایت است:"المؤمن یغبط و المنافق یحسد.” و خدای تعالی فرماید:"… وَفِی ذَٰلِکَ فَلْیَتَنَافَسِ الْمُتَنَافِسُونَ” المطففین:29》

📗 “برگرفته از کتاب نسیم بهشت (تألیف آیت الله شریعتمداری)، جلد 2 ، ص 39 .