بامهدی ادرکنی

#اهمیت‌علم‌و‌اثر‌علمی

حدیثی که سبب شد آیت الله سبحانی (حفظه الله) از جوانی، دست به قلم شوند …

قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ :
اَلْمُؤْمِنُ إِذَا مَاتَ وَ تَرَکَ وَرَقَةً وَاحِدَةً عَلَیْهَا عِلْمٌ تَکُونُ تِلْکَ اَلْوَرَقَةُ یَوْمَ اَلْقِیَامَةِ سِتْراً فِیمَا بَیْنَهُ وَ بَیْنَ اَلنَّارِ وَ أَعْطَاهُ اَللَّهُ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى بِکُلِّ حَرْفٍ مَکْتُوبٍ عَلَیْهَا مَدِینَةً أَوْسَعَ مِنَ اَلدُّنْیَا سَبْعَ مَرَّاتٍ

? الأمالی،ج1،ص37

ترجمه:
اگر مؤمن از دنیا برود و یک‌ورقه از خودش باقی بگذارد که بر آن علمی نوشته شده باشد،
روز قیامت این ورقه بین او و آتش حائل می‌شود، و نه تنها مانع از آتش است بلکه خداوند تبارک و تعالی در عوض هر حرفی که بر آن ورقه نوشته است، شهری وسیع‌تر از دنیا به اندازه هفت برابر به او اعطا می‌فرماید.

✅ بنده در دوران جوانی این حدیث را مشاهده کردم و سبب شد که قلم به دست گرفته و آثاری را از خود به جای بگذارم.

? برگرفته از سخنان آیت الله سبحانی در درس خارج اصول ـ نقل از افق حوزه: چهارشنبه 30 دی 1394