بامهدی ادرکنی

❇️ علامه حسن زاده آملے: 
?آدمے به دو سالگے (بچه، ڪودڪ) به حرف در میآيد اما تا خاموشے اختيار ڪند سال‏ها طول مےڪشد. 
?به حرف درآمدن زود است، اما سڪوت خيلے مشڪل است و خيلے رياضت مےخواهد، و چقدر زحمت مےخواهد و چقدر ڪشيك نفس ڪشيدن مےخواهد تا سكوت اختيار شود و تا حرف‏ها جمع و جور و غربال گردد تا هرزه‏ گو و هرزه خوار نباشد و روے حساب حرف بزند سپس ڪم‏ ڪم مےبينيد ڪه قلمش سنگين مےشود و عبارت‏هاے او وزين مےگردد.
?و لذا آدم ساڪت و آرام ڪه حرف نمیزند يك وقتے مےبينيد ڪه به حرف درآمده هر جمله اش ڪتابے مےشود و اگر دست به قلم شود و چيزى بنويسد بايد نوابغ دهر جمع شوند تا آن را شرح ڪنند.
?چنين انسانى با سڪوت در گفتارش برڪت پيدا مےڪند و قول ثقيل مے‏شود: «إنا سنلقى عليك قولا ثقيلا» دیگر حرف و قول او سبڪ نیست و لذا افراد ساکت دیرگو و گزیده گو مےشوند مثل معروفے هم هست ڪه: «المكثار مهزال» پرگو بالأخره هرزه ‏گو و هزل‏گو مےشود.
#پند_علما 

????