بامهدی ادرکنی

? سهم امروزمون از یاد مولای غریب
☘?☘?☘?☘?☘?
? عمود ۱۴۰۷
◽️ نامم را «سلام» گذاشته‌اند. به من که می‌رسند، چشمشان که به گنبد «عباس» می‌افتد، خستگیِ راه یادشان می‌‌رود.
? دوباره سلام‌ها آغاز می‌شود: «السلام علی‌ الحسین و عَلی علی‌بن ‌الحسین…» خِیل عُشّاق ‌حسین که دسته‌دسته می‌آیند، دیدن دارد.
◾️ از همه تماشایی‌تر مردی است تنها و غریب که گوشه‌ای ایستاده و گاه‌گاهی «علیکم السلام» می‌گوید. از این جماعتی که عبور می‌کنند، فقط چند نفری به «او» هم سلام می‌دهند. «او» را نمی‌بینند. شاید هم می‌بینند و نمی‌شناسند!
◽️ چطور ممکن است؟ من که ستونی بی‌جانم ببینمش، عطر حضورش را حس کنم، اما این‌ها ‌که نامشان «لشکر صاحب‌الزمان» است، فرماندهٔ خود را نشناسند!
? مگر برای همین نیامده‌اند؟ بگذار جلوتر بروند… حُرمِ حریمِ حسین که به صورتشان بخورد دلشان امام می‌خواهد.

حسین خودش معرفت فرزندش را به محبّینش هدیه می‌دهد. این سوغات اربعین است.
? #دلنوشته_مهدوی ؛ ویژهٔ #اربعین
#مهدویت