بامهدی ادرکنی

? آیت الله حائری شیرازی ? ? یک غواصی کوتاه ? زندگی‎ ما یک غواصی کوتاه است تا ته دریای وجود. هر دُرّ و گوهری که بخواهی آنجاست. موقعی که نطفه انسان منعقد می‎شود، مثل آن است که غواص داخل آب می‎پرد. وقتی می‎رسد به کف دریا و دُرّ و مروارید کف دریا را می‎بیند، همان پانزده سالگی و فصل بلوغ است و البته اول امتحان. موقع مرگ، وقتی است که جمع کرده یا نکرده، دیگر باید برود بالا، روی دریا. این بدن همچون قطعه سنگی است که به غواص وصل می‎کنند تا برود به زیر آب، بعد که رفت زیر آب این قطعه سنگ را از او جدا می‎کنند تا سریع بیاید بالا. می‎گوییم: «انّاللّه و انا الیه راجعون»؛ یعنی: برگشت، قطعی است. کسی که از دنیا می رود، مثل غواصی است که به روی آب برگشته. نگاه کن ببین مروارید دارد یا نه؟ اگر مروارید همراهش بود جشن بگیر، اگر دست خالی بود، عزا بگیر.