امام
سیمای امام عصر(علیه‌السلام) در ادعیه و زیارات (بخش اول)
1️⃣ القاب امام عصر(علیه‌السلام)
در ادعیه مهدوى، آن امام با القابی مانند: مهدى، هادى، قائم، عَدل منتظَر، صاحب‌الزمان، منصور، حجةالله و بقیةالله معرفى شده است.
در دعاى افتتاح مى‌خوانیم:
«اللَّهُمَّ وَ صَلِّ عَلَى وَلِیِّ أَمْرِکَ الْقَائِمِ الْمُؤَمَّلِ وَ الْعَدْلِ الْمُنْتَظَر…؛
خدایا! بر ولى امرت دورد فرست؛ همان قیام کنندۀ آرزوشده و عدالتِ مورد انتظار.»
و در زیارت آل یاسین آمده است:
«السَّلَامُ عَلَیْکَ یَا بَقِیَّةَ اللَّهِ فِی أَرْضِه؛
سلام بر تو اى باقى‌مانده، [حجت‌هاى] خدا در زمین.»
2️⃣ اوصاف امام عصر(علیه‌السلام)
در ادعیه مهدوى، آن حضرت با صفاتى معرفى شده است که هر یک از آنها معرّف شخصیت آن عزیز است و موجب تقویت اعتقاد به او و انس و ارتباط بیشتر با آن بزرگوار مى‌شود.
برخى از اوصاف آن حضرت عبارتند از:
▫️العَلَم المَنصُوب
به معناى پرچم برافراشته؛ زیرا وجود شریفش پرچم هدایتى است که حق‌طلبان را به حقیقت راهنمایى مى‌کند و بدون هدایت او، انسان‌ها در فتنه‌ها و انحراف‌هاى دوران غیبت گرفتار مى‌شوند.
در زیارت آل یاسین مى‌خوانیم:
«السَّلَامُ عَلَیْکَ أَیُّهَا… العَلَمُ المَنصُوب»
▫️سفینَةُ النَّجاة
به معناى کشتى نجات؛ زیرا هرکس به امامت آن عزیز، اعتقاد داشته و ملتزم به اطاعت از او باشد، اهل نجات خواهد بود و راهى جز این راه وجود ندارد.
در دعای بعد از زیارت آل یاسین مى‌خوانیم:
«اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى خَلِیفَتِکَ فِی بِلَادِکَ…. سَفِینَةِ النَّجَاةِ وَ عَلَمِ الْهُدَی؛
خدایا! بر خلیفه‌ات در همه شهرها، درود فرست… که کشتى نجات و پرچم هدایت است.»
▫️وارث علوم النبین
به معناى وارث دانش‌هاى پیامبران؛ امام مهدى(علیه‌السلام) آخرین حجت الهى است و مطابق روایات آنچه از علوم الهى بر پیامبران خدا نازل شده، همه‌اش نزد امام مهدی(علیه‌السلام) جمع گردیده است.
در زیارت سرداب مقدس خطاب به امام عصر(علیه‌السلام) آمده است:
«السَّلَامُ عَلَیْکَ یَا وَارِثَ عُلُومِ النَّبِیِّین»
و در زیارت آل یاسین، علم و دانش‌آن حضرت این چنین توصیف شده است:
«السَّلَامُ عَلَیْکَ أَیُّهَا…. الْعِلْمُ الْمَصْبُوب؛
سلام بر تو اى دانشِ ریزان و فراگیر!»
▫️پناهگاه مردمان
امام مهدى(علیه‌السلام) ملجأ و پناهگاه همه مردم و به ویژه شیعیان است که در سختى‌ها و بلاها، بهترین دستگیر و مهم‌ترین و مطمئن‌ترین تکیه‌گاه است.
در دعاى عهد آمده است:
«وَ اجْعَلْهُ اللَّهُمَ مَفْزَعاً لِمَظْلُومِ عِبَادِکَ وَ نَاصِراً لِمَنْ لَا یَجِدُ لَهُ نَاصِراً غَیْرَک؛
خداوندا! او را فریادرس بندگان مظلومت قرار بده و یاور آنان‌که جز تو یارى ندارند.»
و در دعاى ندبه مى‌گوییم:
«اللَّهُمَّ وَ نَحْنُ عَبِیدُکَ التَّائِقُونَ إِلَى وَلِیِّکَ المُذَکِّرِ بِکَ و بِنَبیِّکَ خَلَقْتَهُ لَنَا عِصْمَةً وَ مَلَاذاً، وَ أَقَمْتَهُ لَنَا قِوَاماً وَ مَعَاذا؛
خدایا ما بندگان توایم که مشتاق ولى تو هستیم که ما را به یاد تو و پیامبرت مى‌آورد. تو او را براى عصمت و نگهدارى و پناه دین و ایمان ما آفریدى و او را براى ما پشتیبان و پناهگاه قرار دادى.»
📗 نگین آفرینش، ج2، ص23