بامهدی ادرکنی

 ما باید حافظ تقوا باشیم‌ یا تقوا حافظ ماست؟

? حقیقت این است که تقوا هم هر اندازه عالى باشد به نوبه خود خطراتى دارد. آدمى در عین اینکه باید در حمایت و حراست تقوا زندگى کند باید خود حافظ و حارس تقوا بوده باشد و این، به اصطلاح «دور» نیست.

? مانعى ندارد که یک چیز وسیله حفظ و نگهدارى ما باشد و در عین حال ما هم موظف باشیم او را حفظ کنیم. درست مثل همان جامه که مثال زدم: جامه حافظ و حارس و نگهبان انسان است از سرما و گرما، انسان هم حافظ و حارس جامه خویش است از دزد. امیرالمؤمنین علیه السلام در یک جمله به هر دو اشاره کرده، آنجا که می‌‏فرماید: «ألا فَصُونُوها وَ تَصَوَّنُوا بِها..» یعنى #تقوا را حفظ کنید و به وسیله تقوا برای خودتان مصونیت درست کنید.

? پس اگر از ما بپرسند آیا تقوا ما را حفظ می‌کند و یا ما باید حافظ تقوا باشیم، می‌گوییم هر دوتا. نظیر اینکه اگر بپرسند آیا از تقوا باید کمک گرفت براى رسیدن به خدا و مقام قرب الهى، یا از خدا باید کمک خواست براى تحصیل تقوا؟ می‌گوییم هر دوتا؛ به کمک تقوا باید به خدا نزدیک شد، و از خدا باید مدد خواست که براى تقواى بیشتر ما را موفق بفرماید.
? حضرت علی (ع) #اثر_تقوا را #آزادی از هر رقیٌتی و #نجات از هر گونه بدبختی می‌داند. یا اینکه می‌فرماید: همانا تقوای خداوند برای شما، دوای درد دلها، چشمی برای کوری دلها و شفای بیماری جسدها و اصلاح فساد سینه‌ها و پاکی آلودگی نفوس و روشنایی پرده‌های چشمان است. ( خطبه 198)

? #کتاب‌‌ده‌گفتار